Dag iedereen,
Ik ben Wim Simons en al 40 jaren oud ondertussen. Als inwoner van Guigoven, een Haspengouws dorpje bij Kortessem, leerde ik bidden en kwam ik met het geloof in contact zowel thuis, in de kerk als misdienaar, als lid van het kerkkoor en als lid en leider bij de CHIRO. Op jonge leeftijd werd ik al organist van de grote kerk in Zammelen. Vervolgens ging ik ook geregeld naar Hasselt om daar het Sint-Catharinakoor te dirigeren. Na mijn studies begon ik te werken bij Sofim, het sociale secretariaat van UNIZO. Daar besefte ik dat ik niet neen kon blijven zeggen tegen de roepstem van God en dat ik toch maar beter zou starten met de seminarieopleiding in Leuven. Ik vertelde het mijn familie tijdens hun zomervakantie van 2009. Iedereen was verbaasd. Zij hadden een lieve schoondochter en kleinkinderen verwacht.
2 november, Allerzielen 2009 was het dan zo ver. Het was voor mij geen zielige dag maar een feestelijke start op het Johannes XXIII Seminarie te Leuven. En na enige jaren van filosofie en theologie te studeren en stage in de parochiefederatie van Bilzen werd ik op 5 juli 2015 gewijd tot priester.
Een tijdje voor mijn diakenwijding had ik even om enkele dagen in het mooie monasterium van de zusters van Bethlehem door te brengen in Opgrimbie. Daar bemediteerde ik de 1e brief van Paulus aan de christenen van Korinthe. De zin: “Alles ben ik voor allen om er tot elke prijs enkelen te redden”, trof me. Deze zin schudde me wakker en maakte me duidelijk dat het van groot belang is om je als priester ten volle in te zetten om tot elke prijs ook maar een klein resultaat te bekomen. Maar dat resultaat kan een wereld van verschil maken voor sommigen. Als je Jezus in je leven mag ervaren, dan beschik je over een oneindig vat van vreugde.
Die vreugde mocht ik in mijn stageparochie ervaren. Ik kreeg er heel wat steun in de schoolstage, ziekenhuisstage, bij de vormelingen, jongeren van de chiro, muzikanten, parochianen, zieken, bejaarden, de man op de straat van bij de bakker tot de kapper. In Bilzen, mocht ik ervaren hoe ik de studiejaren kon omzetten in de praktijk. Hoe ik de vreugde die ik van God ervaren heb, kan brengen in de huiskamers. Hoe ik soms wenende harten weer wat hoop mag geven vanuit Jezus’ liefde.
Dat probeerde ik ook verder te zetten als priester in de parochiefederatie van Herk-de-Stad en in het onderwijs.
In Herk-de-Stad was ik 5 jaar kapelaan. Momenteel ben ik pastoor voor gans de kerkgemeenschap in Zonhoven.
Hier kan je een kort filmpje over mij zien bij Iedereen Beroemd.
Dit is een boodschap van de bisschop die me in de biecht inzicht gaf om te starten op het seminarie. Hij kan niet bij de wijding zijn maar stuurde me dit…
Wim, it seems a long time ago since we met at Taize. But how wonderful that you are now to be ordained a priest. Congratulations. May you always serve generously the people placed in your pastoral care – helping them to make the next step on their journey of Faith. May you have the openness that Pope Francis calls for in all priests, walking with others even when they are walking away from the Church. May God bless your future ministry. Stay close to Him in prayer.
Every blessing and all good wishes
+John
Bishop John Arnold
Bishop of Salford
Ik ben Wim Simons en al 40 jaren oud ondertussen. Als inwoner van Guigoven, een Haspengouws dorpje bij Kortessem, leerde ik bidden en kwam ik met het geloof in contact zowel thuis, in de kerk als misdienaar, als lid van het kerkkoor en als lid en leider bij de CHIRO. Op jonge leeftijd werd ik al organist van de grote kerk in Zammelen. Vervolgens ging ik ook geregeld naar Hasselt om daar het Sint-Catharinakoor te dirigeren. Na mijn studies begon ik te werken bij Sofim, het sociale secretariaat van UNIZO. Daar besefte ik dat ik niet neen kon blijven zeggen tegen de roepstem van God en dat ik toch maar beter zou starten met de seminarieopleiding in Leuven. Ik vertelde het mijn familie tijdens hun zomervakantie van 2009. Iedereen was verbaasd. Zij hadden een lieve schoondochter en kleinkinderen verwacht.
2 november, Allerzielen 2009 was het dan zo ver. Het was voor mij geen zielige dag maar een feestelijke start op het Johannes XXIII Seminarie te Leuven. En na enige jaren van filosofie en theologie te studeren en stage in de parochiefederatie van Bilzen werd ik op 5 juli 2015 gewijd tot priester.
Een tijdje voor mijn diakenwijding had ik even om enkele dagen in het mooie monasterium van de zusters van Bethlehem door te brengen in Opgrimbie. Daar bemediteerde ik de 1e brief van Paulus aan de christenen van Korinthe. De zin: “Alles ben ik voor allen om er tot elke prijs enkelen te redden”, trof me. Deze zin schudde me wakker en maakte me duidelijk dat het van groot belang is om je als priester ten volle in te zetten om tot elke prijs ook maar een klein resultaat te bekomen. Maar dat resultaat kan een wereld van verschil maken voor sommigen. Als je Jezus in je leven mag ervaren, dan beschik je over een oneindig vat van vreugde.
Die vreugde mocht ik in mijn stageparochie ervaren. Ik kreeg er heel wat steun in de schoolstage, ziekenhuisstage, bij de vormelingen, jongeren van de chiro, muzikanten, parochianen, zieken, bejaarden, de man op de straat van bij de bakker tot de kapper. In Bilzen, mocht ik ervaren hoe ik de studiejaren kon omzetten in de praktijk. Hoe ik de vreugde die ik van God ervaren heb, kan brengen in de huiskamers. Hoe ik soms wenende harten weer wat hoop mag geven vanuit Jezus’ liefde.
Dat probeerde ik ook verder te zetten als priester in de parochiefederatie van Herk-de-Stad en in het onderwijs.
In Herk-de-Stad was ik 5 jaar kapelaan. Momenteel ben ik pastoor voor gans de kerkgemeenschap in Zonhoven.
Hier kan je een kort filmpje over mij zien bij Iedereen Beroemd.
Dit is een boodschap van de bisschop die me in de biecht inzicht gaf om te starten op het seminarie. Hij kan niet bij de wijding zijn maar stuurde me dit…
Wim, it seems a long time ago since we met at Taize. But how wonderful that you are now to be ordained a priest. Congratulations. May you always serve generously the people placed in your pastoral care – helping them to make the next step on their journey of Faith. May you have the openness that Pope Francis calls for in all priests, walking with others even when they are walking away from the Church. May God bless your future ministry. Stay close to Him in prayer.
Every blessing and all good wishes
+John
Bishop John Arnold
Bishop of Salford